آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

واژه «رَوْح» (بر وزن قوم) که به معنى سرور و شادى، آسايش و نجات از غم و اندوه است نيز از کلمه «روح» گرفته شده؛ همچنين به الطاف و رحمت الهى «رَوْح الله» گفته مى‌ شود. از سویی واژه «رَيْحان» كه در كلام عرب به گل اطلاق مى‌ شود، به خاطر بوى خوش و آرام بخش و نسيم معطّر آن است. همچنین واژه «رَواح» به معنى نزدیک غروب است كه حيوانات براى استراحت به جايگاه خود باز مى‌ گردند.

واژه «رَوْح» (بر وزن قوم) که به معنى سرور و شادى، آسايش و نجات از غم و اندوه است نيز از کلمه «روح» گرفته شده؛ همچنين به الطاف و رحمت الهى «رَوْح الله» گفته مى‌ شود.

از سویی واژه «رَيْحان» كه در كلام عرب به گل اطلاق مى‌ شود، به خاطر بوى خوش و آرام بخش و نسيم معطّر آن است. همچنین واژه «رَواح» به معنى نزدیک غروب است كه حيوانات براى استراحت به جايگاه خود باز مى‌ گردند.
به هر حال موارد استعمال اين واژه در قرآن مجيد بسيار متنوّع است؛ گاه به معنى فرشته وحى، و گاه به معنى فرشته بزرگى كه از فرشتگان خاصّ خدا است (يا مخلوقى برتر از فرشتگان) آمده، و گاهى به معنی نيروى معنوى الهى است كه مؤمنان را با آن تقويت مى‌ كند. زمانى نيز به معنى روح انسانى آمده كه در آيات قرآن به آن اشاره شده است.(1).(2)