پاسخ اجمالی:
اگر كودك از آغاز عقل مى داشت، مسلّمآ بسيار رنج مى برد؛ زيرا احساس ناتوانى و مذلّت مى كرد که چرا نمى تواند راه برود، غذا بخورد، و کمترین حرکتی داشته باشد. از سویی انتقال به دنياى ناشناخته چنان وحشت و اضطرابى در او ايجاد مى كرد كه ممكن بود فكر و اعصاب او را آزار دهد؛ اما خداوند كه انسان را براى تكامل آفريده همه اين اصول را در او پيش بينى کرده است. از این رو قرآن می فرماید: «خداوند شما را از شكم مادرانتان خارج نمود در حالى كه هيچ چيز نمى دانستيد؛ و براى شما، گوش و چشم و عقل قرار داد».
پاسخ تفصیلی:
اگر كودك از آغاز عقل مى داشت، مسلّمآ بسيار رنج مى برد؛ زيرا احساس ناتوانى و مذلّت مى كرد که چرا نمى تواند راه برود، غذا بخورد و كمترين حركتى داشته باشد؛ بايد او را در پارچه اى بپيچند و در گهوار بخوابانند و جامه اى بر او بيفكنند و تر و خشك كنند. امام صادق(علیه السلام) ضمن اشاره به اين مطلب در حديث معروف توحيد مفضّل مى فرماید: «بعلاوه اگر عاقل متولّد مى شد و زندگى مستقل داشت، شيرينى حركات كودكانه و حلاوت تربيت اولاد و رابطه اى كه از اين طريق ميان فرزندان و پدر و مادر در تمام عمر برقرار مى شود از ميان مى‌رفت».(1)
گذشته از اينها انتقال به دنياى كاملا جديد و ناشناخته چنان وحشت و اضطرابى در او ايجاد مى كرد كه ممكن بود فكر و اعصاب او را آزار دهد؛ ولى آن قدرت لايزالى كه انسان را براى تكامل آفريده همه اين اصول را در او پيش بينى فرموده است.
همچنين اگر حواس او كامل بود، يك مرتبه چشم باز مى كرد و صحنه هاى تازه را مشاهده مى نمود و گوش او صداها و آهنگ هاى جديد را مى شنيد؛ و چه بسا قدرت تحمّل آنها را نداشت؛ لذا اين امور تدريجآ و يكى پس از ديگرى صورت مى گيرد. جالب توجّه اينكه قرآن مجيد مى فرماید: «وَ اللّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ لاتَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الأَبْصارَ وَ الأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ»(2)؛ (و خداوند شما را از شكم مادرانتان خارج نمود در حالى كه هيچ چيز نمى دانستيد؛ و براى شما، گوش و چشم و عقل قرار داد تا شكر به جا آوريد).
طبق اين آيه، انسان در آغاز هيچ علمى نداشت و حتّى گوش و چشم نداشت؛ سپس خداوند قدرت شنيدن، ديدن و انديشيدن را به او داد. شايد ذكر واژه «سمع»؛ (گوش) قبل از ذكر «ابصار»؛ (چشم ها) اشاره به اين است كه در نوزادان نخست فعاليّت گوش شروع مى شود و بعد از مدّتى چشم ها توانايى ديدن را پيدا مى كنند. حتّى بعضى معتقدند كه گوش در عالم جنين، كم و بيش قدرت شنوايى دارد و آهنگ قلب مادر را مى شنود و به آن عادت مى كند.(3)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.