آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در روایت آمده که امام زمان(عج)، ابتدا به مقابله با شیعیان دروغگو مي پردازد. گرچه شیعه علاوه بر «امامیه» به فرقه هایی مانند: اسماعیلیه، زیدیه و ... نیز اطلاق می شود؛ اما مقصود از كذابين شيعه همين افرادي هستند كه موجب انحراف مردم شده اند و لذا امامان(ع)، حكم به كفر آنها نموده اند. علاوه بر این، حضرت مهدى(عج) برای دعوت به اسلام ناب محمدى كه در تشيع اصيل متبلور است، بايد ابتدا منحرفين از اين راه اصيل را از میان بردارد تا ديگران بتوانند حق را تشخیص داده و از آن پیروی کنند.

يكي از سؤالات درباره ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) اين است كه آیا حضرت برای مقابله با منحرفان، با شیعیان نیز مبارزه می کند؟ مفضل بن عمر مى گويد: از امام صادق(عليه السلام) شنيدم كه مى فرمود: «اگر قائم ما قيام كند از دروغ گويان شيعه شروع كرده آنها را به قتل خواهد رساند».(1)
در توجيه اين حديث مى گوييم:
اولاً: بعد از چشم پوشى از ضعف سند حديث بايد دانست كه كلمه «شيعه» شامل فرقه هاي اماميه، اسماعيليه، زيديه و ديگر فرقه هاى شيعى مى شود همان گونه كه بر كسى كه خود را به تشيع نسبت داده ولى بعد از مدتى از خط اهل بيت منحرف شده است اطلاق مى گردد. ابوالخطاب، مغيرة بن سعيد، احمد بن هلال عبرتايى، ابن ابى العزاقر و ديگر منحرفين كه ادعاى تشيع داشتند؛ در حالى كه اهل بيت(عليهم السلام) از آنها بيزار بودند از اين دسته اند. لذا مرحوم «كشّى» خبر فوق را تحت عنوان «ما روى فى محمد بن ابى زينب» معروف به ابو الخطاب كه فرقه خطابيه به او نسبت داده مى شود نقل كرده است. او كسى بود كه احاديث زيادى از طرف امام(عليه السلام) در مورد لعن و نفرين او صادر شد و از خداوند طلب نمود كه حرارت شمشير را به او بچشاند.(2)
در نتيجه مقصود از كذّابين شيعه، همين افراد و يا فرقه هاى ديگر شيعه غير اماميه اند كه با نسبت هاى ناروا و دروغ، گروهى را منحرف كرده اند و لذا امامان شيعه(عليهم السلام) آنها را لعن كرده و حكم به كفر آنها نموده و از آنها تبرى جسته اند و هنگام ظهور نيز امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در ابتدا آنها را نابود خواهد كرد.
ثانياً: از آن جهت كه حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه)، مردم را به اسلام ناب محمدى - كه در تشيع اصيل متبلور است - دعوت مى كند بايد در مرتبه اول منحرفين از اين راه اصيل را از بين برده تا بتواند ديگران را به اين راه وارد كند. كسانى كه مقابله با آنها به مراتب سخت تر و دشوارتر از كفار و صاحبان اديان و مذاهب ديگر است.
در نتيجه: حديث فوق هرگز ربطى به راويان حديث اهل بيت(عليهم السلام) ندارد، آنهايى كه علوم اهل بيت را اخذ كرده و با دقت تمام به دست آيندگان رساندند. آنان كسانى بودند كه از طريق امامان شيعه(عليهم السلام) مورد مدح و ستايش قرار گرفتند كه مى توان در رأس آنها از زراره، محمد بن مسلم، بريد عجلى، ابوبصير و ... نام برد.(3)