آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) در نهی از «مسامحه» در امور آخرت می فرماید: «از كسانى مباش كه براى دنياى فانى، تلاش و كوشش فراوان دارد؛ ولى براى آخرتِ باقى، مسامحه كار است»، بر اساس سخن امام(ع)، اين كار عاقلانه ای نیست كه انسان تمام نیروی خود را در امور فانى متمرکز کند، اما از زندگی جاويدان غافل شود، البته اين غفلت از ضعف ايمان و غلبه هوى نفس ناشی می شود.

امام علي(علیه السلام) در بخشی از حکمت 150 «نهج البلاغه» می فرماید: ([از كسانى مباش كه] براى دنياى فانى، تلاش و كوشش فراوان دارد؛ ولى براى آخرتِ باقى، مسامحه كار است)؛ «ينَافِسُ فِيمَا يَفْنَى، وَ يسَامِحُ فِيمَا يَبْقَى».
«منافسة» يعنى پيشى گرفتن بر ديگران. تعبير به «ما يَفنى» اشاره به دنياى فانى است، همان گونه كه «ما يَفنى» اشاره به سراى باقى آخرت است. به هر حال اين اشتباهى بزرگ و كارى غير عاقلانه است كه انسان در مورد موضوعات فانى تلاش و كوشش كند و تمام نيروهاى خود را به كار گيرد، اما از آنچه باقى است و زندگى جاويدان او را تشكيل مى دهد غافل شود. اين نيز بر اثر ضعف ايمان و غلبه هواى نفس است.(1)