آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن در این باره می فرماید: «از تو درباره كوه ها سؤال مى كنند؛ بگو پروردگارم آنها را از هم متلاشى و تبديل به سنگريزه كرده، سپس بر باد مى دهد». بر این اساس، در آستانه قیامت ابتدا کوه ها به حرکت درآمده، و سپس متلاشی شده و به صورت انبوهى از شن درمى آيند؛ آن گاه در آخرين مرحله آن چنان طوفان آنها را در فضا به حركت درمی آورد كه همچون پشم هاى زده شده به نظر مى رسند.

طبق بیان قرآن در سوره «طه»، مردم از پيامبر(صلى الله عليه وآله) درباره سرنوشت كوه ها به هنگام پايان گرفتن دنيا سؤال كرده بودند، شايد از اين جهت كه باور نمى كردند، موجودات با عظمتى كه ريشه هاى آن در اعماق زمين فرو رفته و سر به آسمان كشيده، قابل تزلزل بوده باشد، و اگر بخواهد از جا كنده شود كدام باد و طوفان چنين قدرتى دارد؟
لذا قرآن مى گويد: از تو درباره كوه ها سؤال مى كنند؛ «وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْجِبالِ».
در پاسخ بگو: (پروردگار من آنها را از هم متلاشى و تبديل به سنگريزه كرده، سپس بر باد مى دهد)؛ «فَقُلْ يَنْسِفُها رَبِّي نَسْفاً».(1)
از مجموع آيات قرآن در مورد سرنوشت كوه ها چنين استفاده مى شود: آنها در آستانه رستاخيز مراحل مختلفى را طى مى كنند:
نخست به لرزه در مى آيند؛ «يَوْمَ تَرْجُفُ الاَرْضُ وَ الْجِبالُ».(2)
در مرحله ديگر به حركت درمى آيند؛ «وَ تَسِيرُ الْجِبالُ سَيْراً».(3)
در سومين مرحله از هم متلاشى شده، و به صورت انبوهى از شن درمى آيند؛ «وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثِيباً مَهِيلاً».(4)
و در آخرين مرحله آن چنان طوفان و باد آنها را از جا حركت مى دهد و در فضا مى پاشد كه همچون پشم هاى زده شده به نظر مى رسد؛ «وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ».(5)
آيه بعد مى گويد: با متلاشى شدن كوه ها و پراكنده شدن ذرّات آن، (خداوند صفحه زمين را به صورت زمينى صاف، مستوى و بى آب و گياه درمى آورد)؛ «فَيَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً».(6)
آن چنان كه در آن هيچ گونه اعوجاج، پستى و بلندى مشاهده نخواهى كرد؛ «لاتَرى فِيها عِوَجاً وَ لا أَمْتاً».(7)،(8)