آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

عبدالله بن ابی یعفور از بزرگان شیعه بود که امام صادق(ع) در مورد وی فرمود: «خداوند او را رحمت كند؛ نيافتم احدى را كه قبول كند و اطاعت فرمان من كند مگر عبدالله بن ابى يعفور».

گويند: «عبدالله بن ابي يعفور كه يكى از بزرگان شيعه است روزى براى مطلبى ناگزير شد نزد قاضى ابويوسف شهادت دهد، قاضى گفت: من نمى توانم در مورد تو حرفى بزنم و عيبى بگيرم، زيرا تو همسايه من هستى، و مى دانم راستگو هستى و شبها براى عبادت پروردگار عالم زياد بيدار مى باشى، ولى فقط يك عيب در تو مى بينم! عبدالله گفت: آن عيب چيست؟ قاضى گفت: آن عيب اين است كه تمايل به «شيعه» دارى؟! عبدالله وقتى اين جمله را شنيد به گريه افتاد به طورى كه اشك چشم او جارى شد، سپس گفت: اى ابويوسف مرا به جمعيتى (شيعه) نسبت دادى كه مى ترسم از آنان نباشم، سپس قاضى گواهى او را پذيرفت».(1)
عبدالله بن ابى يعفور كسى است كه به امام صادق(عليه السلام) عرض كرد: «به خدا قسم اگر شما انارى را پاره كنى و يك قسمت آن را بفرمائى حلال است و قسمت ديگر آن را حرام بفرمائى، به طور مسلّم من گواهى مى دهم كه آنچه فرموده اى حلال، حلال است و آنچه فرموده اى حرام، حرام است».(2) او كسى است كه امام صادق(عليه السلام) درباره او فرمودند: «مَا وَجَدتُ اَحَداً يَقْبَلُ وَ يُطِيعُ اَمرِى اِلَّا عَبدُاللّهِ بنِ اَبِى يَعفُورِ»(3)؛ (نيافتم احدى را كه قبول كند و اطاعت فرمان من كند مگر عبدالله بن ابى يعفور). او كسى است كه حضرت درباره او فرمودند: «خداوند تو را رحمت كند» و وقتى از دنيا رفت حضرت به مفضل مطالبى درباره او گفتند كه درباره هيچ يك از دوستان و شيعيان خود نفرمودند.(4)،(5)