آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حبری نقل می کند که منظور از هادی هر قوم در آیه 7 سوره رعد، حضرت علی است. این حدیث مطابق رأى اهل سنت معتبر است و راویان آن نزد حدیث شناسان با واژه هایی چون ثقه، صحیح و راستگو توصیف شده اند.

حبرى از حسن بن حسین، از حِبّان بن کلبى، از ابى صالح، از ابن عباس نقل کرده که گفت: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ»(1)؛ (تو فقط بیم دهنده اى)، رسول الله(صلى الله علیه وآله) است، «وَلِکُلِّ قَوْم هاد»؛ (و براى هر گروهى هدایت کننده اى است)، على است.(2)
این حدیث مطابق رأى اهل سنت معتبر است در اینجا به بررسى سند آن مى پردازیم:
حسن بن حسین، عرنى کوفى، از رجال مستدرک حاکم بوده که او و ذهبى تصریح به صحت حدیث او نموده اند.(3) گرچه برخى به جهت تشیّع، او را تضعیف نموده اند.
ـ حِبّان بن على کلبى؛ از رجال ابن ماجه بوده و یحیى بن معین او را توثیق نموده است. و نیز عجلى او را صدوق دانسته و ابن حبان او را در جمله ثقات آورده است.(4)
ـ ابو صالح; همان باذام مولى امّ هانى دختر ابى طالب(علیه السلام) است که از رجال چهار کتاب از صحاح ستّه به حساب مى آید و تعداد زیادى از علماى علم رجال او را توثیق کرده اند.(5)