آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

احمدبن حنبل درباره شان نزول آیه 7 سوره رعد مبنی بر بیم دهنده بودن حضرت رسول، هادی قوم را کس دیگری از بنی هاشم می داند. با توجه به روایات دیگرى که در شأن نزول این آیه وارد شده معلوم مى شود این فرد همان امام على(ع) است. این حدیث مطابق رأى اهل سنت معتبر است و راویان آن نزد حدیث شناسان با واژه هایی چون ثقه، حافظ احادیث، راستگو و مامون توصیف شده اند.

ابو عبدالله احمد بن حنبل، از عثمان بن ابى شیبه، از مطّلب بن زیاد، از سدىّ، از عبد خیر، از امام على(علیه السلام) در تفسیر آیه «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِکُلِّ قَوْم هاد»(1)؛ (تو فقط بیم دهنده اى; و براى هر گروهى هدایت کننده اى است). نقل کرده که فرمود: «رسول خدا منذر و هادى مردى از بنى هاشم است.»(2) با توجه به روایات دیگرى که در شأن نزول این آیه وارد شده(3) معلوم مى شود این فرد همان امام على(علیه السلام) است.
این حدیث مطابق رأى اهل سنت معتبر است در اینجا به بررسى سند آن مى پردازیم:
ابو عبدالله احمد حنبل; وى احتیاج به توثیق نزد اهل سنّت ندارد.
ـ عثمان بن ابى شیبه; وى همان عثمان بن محمّد بن ابراهیم بن عثمان عبسى است که ابن حجر او را «ثقه، حافظ مشهور» معرفى کرده، و از کسانى دانسته که بخارى، مسلم و ابن ماجه از او روایت نقل کرده اند.(4)
ـ مطلّب بن زیاد; کسى است که ابن حجر او را «صدوق» معرفى کرده است.(5)
ـ سدّى; همان اسماعیل بن عبد الرحمن است که پنج نفر از صاحبان صحاح از او روایت نقل کرده و ابن حجر، نیز او را صدوق دانسته است.(6)
ـ عبد خیر; همان عبد خیر بن یزید است که از رجال صحاح ستّه به حساب مى آید. و بنابر نقل ابن حجر او ثقه است.(7) و بنابر نقل ابن عبدالبر او زمان پیامبر(صلى الله علیه وآله) را درک کرده ولى از آن حضرت روایت نشنیده است. ولى از بزرگان اصحاب على(علیه السلام) به حساب مى آید که ثقه و مأمون است(8).(9)