آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حدیث «علی مع الحق...» را جماعت زیادی از صحابه و تابعین نقل کرده اند. دقت در رجال ناقل این حدیث و بررسی شان طبق قواعد متعارف علم رجال نزد حدیث شناسان، صحت این حدیث و صدق نقل کننده های آن را ثابت می کند.

حدیث «عَلِيٌّ مَعَ الحَقِّ وَ الحَقُّ مَعَ عَلِيٍّ...» را جماعت زیادى از صحابه و تابعین به تعبیرهاى گوناگون از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نقل کرده اند.(1)
این حدیث را مى توان مطابق نقل برخى از علماى اهل سنت تصحیح نمود. از آن جمله مى توان به سندهاى زیر اشاره کرد:
1 ـ سند ترمذى در «الجامع الصحیح»(2)؛ او گرچه حدیث را غریب شمرده است، ولى بنابر نقل علماى اهل سنت غریب ترمذى قابل احتجاج است. و از طرف دیگر ممکن است که حکم به غریب بودن آن به جهت آن است که متنش با عقاید او سازگارى ندارد؛ زیرا در متن حدیث، امام على(علیه السلام) محور حق و حقیقت معرفى شده است.
2 ـ سند حدیث ابویعلى موصلى که تمام راویان آن نزد اهل سنت ثقه هستند.(3)
3 ـ سند هیثمى در «مجمع الزوائد»(4)؛ زیرا گرچه او در ذیل حدیث مى گوید: «در سند آن سعد بن شعیب است که من او را  نمى شناسم و بقیه رجال آن رجال صحیح اند»، ولى به قول علامه امینى(رحمه الله) این مردى را که هیثمى نمى شناسد سعید بن شعیب حضرمى است که به جهت تحریفى که به سعد شده براى او مجهول واقع شده است. و سعید بن شعیب مورد اعتبار و وثوق نزد اهل سنت است. شمس الدین ابراهیم جوزانى مى گوید: «او شیخ صالح و صدوق است».(5)
علاوه بر این برخى از علماى اهل سنت به صحت سند این حدیث تصریح کرده اند، که مى توان از میان آن ها به افراد زیر اشاره کرد:
1 ـ تصریح به صحت از جانب حاکم نیشابورى در «المستدرک على الصحیحین».(6)
2 ـ تصریح به صحت از جانب ذهبى در «تلخیص المستدرک».
3 ـ حافظ طبرانى که خود تصریح به حسن بودن سند حدیث کرده است.(7)، (8)