آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

نويسندگان صحاح سته و ديگران به احاديث سلمة بن کهيل استدلال کرده و از نظر مسلم و بخارى، ثورى و شعبه از او روايت نقل نموده اند. وى عاشوراى سال 121 دار فانى را وداع گفت.

سلمة بن کهیل بن حصین بن کادح بن اسد حضرمى که کنیه اش ابویحیى است؛ عده اى، از علماى اهل سنت همچون ابن قتیبه در کتاب معارف، صفحه 206 و شهرستانى در ملل و نحل، جزء 2، صفحه 27، وى را از رجال شیعه شمرده اند.
نویسندگان صحاح سته و دیگران به احادیث او استدلال کرده اند.
از نظر بخارى و مسلم، او از ابوجحیفه، سوید بن غفله، شعبى و عطاء بن ابى ریاح حدیث شنیده و فرا گرفته است. و از نظر بخارى، به تنهایى از جندب بن عبداللّه و از نظر مسلم، از کریب، ذر بن عبداللّه، بکیر بن اشج، زید بن کعب، سعید بن جبیر، مجاهد، عبدالرحمن بن یزید، ابوسلمة بن عبدالرحمن، معاویة بن سوید، حبیب بن عبداللّه و مسلم بطین حدیث شنیده و نقل کرده است.
از نظر مسلم و بخارى، ثورى و شعبه از او روایت نقل کرده اند. اما از نظر بخارى به تنهایى، اسماعیل بن خالد و از دید مسلم به تنهایى، سعید بن مسروق، عقیل بن خالد، عبدالملک بن ابوسلیمان، على بن صالح، زید بن ابى انیسه، حمّاد بن سلمه و ولید بن حرب، از او حدیث نقل نموده اند.
وى در روز عاشوراى سال 121 هجرى قمرى دار فانى را وداع گفته است.(1)