آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

أحد در آیه اول سوره توحید، به معنی یگانه و یکتا است و نه واحد عددی، به عبارت دیگر، ذات او از هر نظر بی نهایت است، و أحد به معنی وحدانیت و عدم وجود مثل و مانند است.

«اَحد» در آیه مذکور به این معنى است که خداوند احد و واحد است و یگانه و یکتاست، نه به معنى واحد عددى، یا نوعى و جنسى، بلکه به معنى وحدت ذاتى، به عبارت روشن تر: وحدانیّت او به معنى عدم وجود مثل و مانند و شبیه و نظیر براى او است.
دلیل این سخن نیز روشن است؛ چرا که او ذاتى است بى نهایت از هر جهت، و مسلّم است که دو ذات بى نهایت، از هر جهت، غیر قابل تصور است، چون اگر دو ذات شد، هر دو محدود مى شود، این کمالات آن را ندارد، و آن، کمالات این را. (1)