آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

تلاوت این سوره مانند تلاوت ربع قرآن و دور کننده شیطان، پاک کننده از شرک، امان از فزع روز قیامت و بهترین توشه برای مسافرت است.

درباره فضیلت این سوره، روایات فراوانى نقل شده، که حاکى از اهمیت فوق العاده محتواى آن است، از جمله:
در حدیثى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل شده: «مَنْ قَرَأَ قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ فَکَأَنَّما قَرَأَ رُبْعَ الْقُرْآنِ وَ تَباعَدَتْ عَنْهُ مَرَدَةُ الشَّیاطِیْنِ، وَ بَرَأَ مِنَ الشِّرْکِ، وَ یُعافى مِنَ الْفَزَعِ الأَکْبَرِ»؛ (کسى که سوره «قل یا ایها الکافرون» را بخواند، گوئى ربع قرآن را خوانده، شیاطین طغیانگر از او دور مى شوند، از شرک پاک مى گردد، و از فزع [روز قیامت] در امان خواهد بود). (1)
تعبیر به «ربع القرآن» شاید به خاطر آن است که: حدود یک چهارم قرآن مبارزه با شرک و بت پرستى است، و عصاره آن در این سوره آمده است، و دور شدن شیاطین سرکش به خاطر آن است که، در این سوره دست رد بر سینه مشرکان زده شده، و مى دانیم: شرک مهمترین ابزار شیطان است.
نجات در قیامت نیز، در درجه اول در گرو توحید و نفى شرک است، همان مطلبى که این سوره بر محور آن دور مى زند.
در حدیث دیگرى، از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: مردى خدمتش آمده عرض کرد: اى رسول خدا! براى این آمده ام که چیزى به من یاد دهى که به هنگام خواب بخوانم، فرمود: «إِذا أَخَذْتَ مَضْجَعَکَ فَاقْرَأْ قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ ثُمَّ نَمْ عَلى خاتِمَتِها فَإِنَّها بَراءَةٌ مِنَ الشِّرْکِ»؛ (هنگامى که به بستر رفتى، سوره «قل یا ایها الکافرون» را بخوان، بعد از آن بخواب که این بیزارى از شرک است). (2)
و نیز در روایتى، از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آمده است به «جبیر بن مطعم» فرمود: «آیا دوست دارى هنگامى که به سفر مى روى از نظر زاد و توشه از بهترین یارانت باشى؟
گفت: آرى پدرم و مادرم فدایت اى رسول خدا!
فرمود: این پنج سوره را بخوان: «قل یا ایها الکافرون»،«اذا جاء نصر اللّه و الفتح»،«قل هو اللّه احد»،«قل اعوذ برب الفلق»، و «قل اعوذ برب الناس»، و قرائت خود را با «بسم اللّه الرحمن الرحیم» آغاز کن». (3)
و در حدیثى، از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که مى فرمود: «پدرم مى گفت: «قل یا ایها الکافرون» ربع قرآن است، و هنگامى که از آن فراغت مى یافت مى فرمود: «أَعْبُدُ اللّهَ وَحْدَهْ، أَعْبُدُ اللّهُ وَحْدَهُ»؛ (من تنها خدا را عبادت مى کنم، من تنها خدا را عبادت مى کنم). (4)، (5)