آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اندازه شب و روز در مناطق مختلف زمین و همچنین سایر کرات تفاوت بسیار دارد؛ لذا هیچ استبعادى ندارد که در روز قیامت اوضاع و شرایط طورى گردد که یک روز به اندازه پنجاه هزار سال فعلى ما باشد، چنان که قرآن مجید اشاره فرموده است. ضمن اینکه در قیامت شرایط فعلى کرات به هم خواهد خورد و وضع خورشید و زمین که پیدایش شب و روز و سال به آنها بستگى دارد، با امروز تفاوت کلّى خواهد کرد.

باید توجّه داشت که شب و روز و سال منحصر به این مقدار زمان نیست که در شرایط فعلى براى ما ساکنان زمین وجود دارد، بلکه مقدار شب و روز و همچنین مقدار سال در کرات دیگر با زمین تفاوت بسیارى دارد؛ مثلا در «عطارد» که نزدیکترین سیّاره به خورشید است، یک سال به اندازه هشتاد و هشت شبانه روز ماست (یعنى عطارد در هشتاد و هشت روز یک مرتبه به دور خورشید مى گردد) و در «زهره» که همسایه زمین است، یک سال به اندازه صد و بیست و پنج شبانه روز ماست.
یک سال «نپتون» که هشتمین سیّاره منظومه شمسى ماست، تقریباً صد و شصت و چهار برابر سال زمین است و یک سال «پلوتون» که دورترین سیّارات منظومه شمسى است، دویست و چهل و نه برابر سال ماست، حتّى در قطب شمال و جنوب ما اندازه شب و روز با آنچه در مناطق دیگر است تفاوت بسیار دارد و هریک از شب و روز تقریباً شش ماه مى باشد و در کره ماه، شب و روز هر کدام تقریباً پانزده روز است.
در این صورت هیچ استبعادى ندارد که در روز قیامت اوضاع و شرایط طورى گردد که یک روز به اندازه پنجاه هزار سال فعلى ما باشد، چنان که قرآن مجید اشاره فرموده است.
زیرا در روز قیامت چنان که از آیات قرآن استفاده مى شود، قطعاً اوضاع و شرایط فعلى کرات به هم خواهد خورد و وضع خورشید و زمین که پیدایش شب و روز و سال به آنها بستگى دارد با امروز تفاوت کلّى خواهد کرد و طرح نوینى در وضع جهان ریخته خواهد شد: «یَوْمَ تُبَدَّلُ الاَرْضُ غَیْرَ الاَرْضِ وَ السَّماوَاتِ...»؛ (در آن روز که این زمین به زمین دیگر و آسمان ها (به آسمان هاى دیگرى) مبدّل مى شود...).(1)، (2)