عامل رواج این تفکر دو چيز است؛ اول اين كه آئين مسيحيت به صورت يك مسأله كاملا خصوصى و فردى در آمده بود و كارى به مسائل اجتماعى و سياسى نداشت. دومين عامل به جريان كليسا در قرون وسطی برمی گردد؛ ارباب كليسا با هر حركت علمی به شدت مقابله می كردند، سر می بريدند و زندانی ‌می كردند و در كنار اين برخورد، روی آوردن ارباب كليسا به ثروت‌اندوزی باعث دور شدن مردم از اطراف آنها شد و راه را براي مقابله مردم هموار كرد؛ به گونه ای كه از آن همه قدرت كليسا، تنها حكومت واتيكان مانده است.