«معصوم» بودن امامان(ع) با وجود اعتراف ایشان به خطا و گناه!
با توجه به این که حضرات ائمه(علیهم السلام) در دعاهايشان از خداوند طلب عفو و بخشش از گناه مي كردند، چگونه مي توان آنها را «معصوم» دانست؟
گاهی ائمه(ع) به عنوان سرمشق مردم سخن گفته اند و گفته هايشان جنبه تعليمى داشته است و گاهي هم براي اين بوده كه بگويند ما بدون تكيه بر لطف خداوند از خود چيزى نداريم و اين مواهب او است كه ما را معصوم مى دارد. ضمن اینکه گناهان ایشان از نوع «ترك اولى» است؛ به معنی انجام فعل مباح و حتى مستحب در برابر كارى مستحب تر از آن، نه ترك واجب يا انجام گناه يا مكروه.