مادّيها شعبى دارند؛ گروهی همه چيز را از دريچه مادّه مى نگرند و به خدا و مسائل معنوى ايمان ندارند و اصالت را براى اقتصاد قائل اند و می گویند: «هر چيز كه جامعه را به سوى اقتصاد كمونيستى سوق دهد اخلاق است». گروهی نیز اصل را بر لذّت و كام گرفتن از لذائذ مادّى نهاده اند و چيزى به نام اخلاق قبول ندارند. گروه دیگر کسانی هستند که اصل را بر منافع شخصى و فردى نهاده اند. آنها اخلاق را به امورى تفسير مى كنند كه آنها را به منافع مادّى و شخصى آنها برساند.