هیچ موحّدى، حیات و موت را میزان توحید و شرک قرار نداده. حیات و موت مى تواند در مفید بودن و نبودن درخواست از آنها مؤثر باشد، امّا درتوحید و شرک تأثیرى ندارد. ثانیا مرگ پایان زندگی انسان نیست و شهدا، انبیا، اولیا و حتّى مجرمان، پس از مرگ در حال حیاتند. ثالثا درخواست از دیگران وقتی رنگ شرک می گیرد که برای او نوعی الوهیت و تدبیر مستقل از مشیت الهی در نظر گرفته شود و فرقی میان زنده و مرده نیست اما درخواست از کسی با این عقیده که او یک انسان وارسته است وخدا پذیراى دعای اوست اشکالی ندارد.