«تِبْیان» به معنى «بیان کردن» است، و با توجه به وسعت مفهوم «کل شىء»، می توان گفت: در قرآن، بیان «همه چیز» هست. منظور از «همه چیز»،  تمام امورى است که براى پیمودن راه تکامل فردی و اجتماعی انسان لازم است، نه این که: قرآن یک «دائرة المعارف» بزرگ است که تمام جزئیات علوم ریاضى و جغرافیائى و شیمى و فیزیک و گیاه شناسى و... در آن آمده است. آنچه قرآن به خاطر آن نازل شده، همان مسأله انسان سازى است، و در این زمینه، چیزى را فروگذار نکرده است.