درست است که سخنان نهج البلاغه به صورت«روایات مرسل» آمده؛ ولی اولا: غالب خطبه ها، نامه ها و کلمات قصار آن، مطالبى است مستدل و یا در خور استدلالهاى منطقى. ثانیا: معیار پذیرش روایات، وثوق و اطمینان به آن روایات است که از طرق مختلف به دست می آید؛ در اینجا محتوای بلند و عمیق آن، گواه صدور از معصوم است و همین سبب اعتماد ما به چنین روایاتى مى شود. ضمن اینکه قبل از سیّد رضى، در کتابهای زیادی اغلب این روایات آمده که بیانگر شهرت آن در میان علماء است و همین شهرت، ما را بى نیاز از اسناد متّصل کند.