معنای واژه قرآنی «ذات الحُبُک»

منظور از «حُبُک» در آیه 7 سوره «ذاریات» چیست؟

«حُبُک» در لغت به معناى: راه ها- چین و شکن هائى که باد روى رمل هاى بیابان یا صفحه آب یا ابر ها می اندازد- موهاى مجعد و... می باشد. تطبیق این معنى بر آسمان، یا به خاطر اشکال مختلف توده هاى ستارگان و صورت هاى فلکى است؛ یا به خاطر موج هایی که در ابرها پیدا مى شود؛ و یا توده هاى عظیم کهکشان ها است که همچون موهاى مجعد، بر صفحه آسمان ظاهر مى شود. همچنین با توجه به ریشه اصلى«حبک»، این واژه قرآنی مى تواند اشاره به استحکام آسمان ها و پیوند محکم کرات با یکدیگر باشد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمام عليٌّ(عليه السلام)

الإيثارُ أعلى مراتِبِ الکَرَمِ، و أفضلُ الشِّيَمِ

ايثار، بالاترين مرتبه بخشندگى و برترين خوى است

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 22