انسان داراى دو بُعد وجودى است و مى تواند در قوس صعودیش به اعلى علیین برسد و در قوس نزولیش به اسفل سافلین کشیده شود. در آیه 6 سوره عادیات برای انسانی که تحت تربیت مربیان الهى قرار ندارد و در قوس نزول است حالت «کَنُود» بودن، یعنى ناسپاسى و بخل، تعبیر شده. اما اگر تحت تربیت مربیان الهى قرار گیرد مصداق «فَضَّلْناهُمْ عَلى کَثیر مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلاً» مى شود. لذا کنود و ظلوم و... طبیعت همه انسانها نیست بلکه یک بعد از وجود انسان است.