خداوند در ارتباط با عذاب استدراج می فرماید: «ما آنها را به زودى از آنجا که نمى دانند تدریجاً به سوى عذاب پیش مى بریم، به آنها مهلت مى دهم، و در عذابشان عجله نمی کنم، چرا که نقشه هاى من محکم و عذاب من شدید است». بر این اساس، گاه خداوند براى مجازات بندگان معاند و لجوج، در مقابل گناهانى که انجام مى دهند، نعمت مى بخشد، اما آنان تصور مى کنند، این لطف الهى است که به خاطر شایستگى، شامل حالشان شده!  اما ناگهان خداوند آنها را از ناز و نعمت به کام عذاب فرو مى فرستد و این دردناکترین شکل عذاب است.