واژه «نصير» و «ناصر»، از ماده «نَصْر» به معنى انجام خير و اعطاى آن است. اين واژه، هنگامى كه به عنوان وصفى از اوصاف الهى به كار مى رود اشاره به كمك هاى بى دريغ او نسبت به تمام بندگان است. آری انسان از لحظه ورود نطفه به رحم از امدادهاى الهى بهره مى گيرد و با مدد او مراحل تكامل را تا زمان تولد به سرعت طي مي كند و پس از آن محبت مادرى، فراهم شدن شير و .... تا رسيدن به حد بلوغ همه در سايه لطف خداوند قرار دارد. اگر نصرت و يارى «خَيْرٌ النّاصِرْين» نباشد، هيچ انسانى از اين خطرات عظيم جان سالم بدر نمى برد.