اولا: علی(ع) در موارد متعدد به حدیث غدیر و دستور پیامبر(ص) به جانشینی اش احتجاج نموده و هرگز سکوت نکرد، از جمله: در روز شورا، در زمان خلافت عثمان و در روز جنگ جمل. ثانیاً: علی(ع) مشغول تجهیز جنازه پیامبر(ص) بود و در سقیفه حضور نداشت تا در برابر جریان غصب خلافت در سقیفه بایستد. علی(ع) می فرماید: «آیا جنازه پیامبر را بدون غسل رها می کردم و به سوی مردم رفته، بر سر خلافت درگیر می شدم؟» از طرفی پیامبر(ص) در حدیثی علی(ع) را تشبیه به کعبه نموده و این را وظیفه مردم دانسته که بسوی او بیایند.

امام علی(ع) در موارد متعدّدى با حدیث غدیر بر خلافت خود استدلال نموده است. از جمله: در روز شورا هنگامى که گوى خلافت از طرف عبدالرّحمان بن عوف به سوى عثمان پرتاب شد و در ضمن سخنان خود در کوفه و در دوران خلافت عثمان، آنجا که دویست تن از بزرگان مهاجر و انصار در مسجد پیامبر(ص) پیرامون موضوعات مختلفى از جمله فضایل و سوابق خود سخن می گفتند. همچنین حضرت زهرا(س) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) به این حدیث استدلال کردند.