هر چند گروهى که همراه امام حسین(ع) در حادثه کربلا به شهادت رسیدند، جمعیّت اندکى بودند؛ ولى نگاهى گذرا به زندگى آنان و کلمات و رفتارهایى که از آن گروه به یادگار مانده است، نشان مى دهد که افرادى مؤمن، وفادار، فداکار و پاکباخته بوده اند. گواه روشن این حقیقت، سخن امام(ع) در شب عاشورا در وصف یاران خویش است که فرمود: «من یارانى بهتر از اصحاب خود سراغ ندارم و اهل بیتى نیکوکارتر و به وظیفه خویشاوندى پاى بندتر از اهل بیتم نمى شناسم».