واژه «شَفَة» (بر وزن قَمَر) در اصل به معنى لب مى ‌باشد كه به صورت تثنيه «شفتان»؛ (دو لب) به كار مى ‌رود. واژه «مشافهه» به معنى روبرو شدن با كسى و از لب هاى او چيزى را شنيدن است. اين واژه به معنای ساحل «نهر» و «دريا» نيز آمده است چرا كه لبه آن است.