امام علی(ع) در پاسخ «طلحه» و «زبیر» که خواهان شرکت در حکومت بودند، فرمود: «شما شريك در تقويت و كمك و ياور به هنگام سختى و مشكلات باشيد»، آن دو پس از بيعت، خدمت امام(ع) عرض کردند: «ما بيعت كرده ايم كه با تو شريك باشيم». در واقع آنان می خواستند امام(ع)، حكومت بصره و كوفه را به آنها بسپارد و به اين ترتيب بر تمام عراق مسلط شده و دست به دست «معاويه» داده و شام را نیز در اختيار بگیرند تا قسمت عمده كشور اسلام تحت سيطره آنها واقع شود. اين توضيح روشن مي كند كه چرا امام(ع) دست رد بر سينه آنان می زند.