«سُلالَة» (بر وزن عُصاره) به معنى چيزى است كه از ديگران گرفته شده باشد؛ این واژه در اصل به معنای کشیدن و برکندن با ملایمت است و به اشیائی اطلاق می شود که عصاره و خالص چیزی باشند. این که در قرآن می خوانیم خدا انسان را از سلاله‌اى از گل آفريد، يعنى از عصاره تصفيه شده آن آفرید. البته برخی معتقدند این تعبیر قرآنی به معنای این است که خداوند آدمی را از عصاره تمام خاک های زمین آفریده است.