شمس الدین ابوالخیر محمد بن محمد دمشقی شافعی معروف به ابن جزری (751 ـ 833 ق) یکی از مهم ترین شخصیت‌ها و علمای شافعی اهل سنت می باشد که در زمینه های مختلف علوم اسلامی مثل قرائت قرآن، حدیث و تاریخ تبحر داشته و از جمله علمای عادل اهل سنت تلقی شده است. نسبت جزری مربوط به جزیره ابن عمر (ما بین دجله و فرات که منطقه ای در ترکیه امروزی است) می باشد.  او پس از تولد و رشد یافتن در دمشق، در همانجا مدرسه ای به نام دارالقرآن بنا نهاد و به تدریس و ترویج اندوخته هایش پرداخت. سپس به شهرهای مصر و روم مسافرت کرد و به همراه تیمور لنگ به ماوراء النهر هجرت کرد و در نهایت به شیراز رفته و از سوی تیمور مقام قضاوت آنجا را به عهده گرفت. وی در شیراز سکنی گزید و در همان دیار درگذشت.
او دانشمندی شافعی مذهب بود، اما از جهت عقیده به عقاید شیعه بسیار نزدیک و متمایل بود؛ به طوری که در پاسخ شعر یکی از علما به اسم «ابن السلامه» درباره آب زمزم و شرافت علی بن ابی طالب (علیه السلام) چنین سروده است:
وصل المشرف من امام مرتضی نور الشریعه ذی الکمال الواضح ... و ذکرت انک قد نظرت فلم تجد غیر الدعاء المستجاب الصالح
او جرعه من ماء زمزم حبذا ما قد وجدت و سلت فیه بمازج ... اما الدعاه فلست ابغی غیره ما کنت قط الی سواه بطامح