معنى «دعا» دست كشيدن از وسائل و علل طبيعى نيست؛ بلكه مقصود اين است انسان بعد از آنكه نهايت كوشش خود را در استفاده از همه وسائل موجود به كار بست و به بن بست رسيد به سراغ دعا برود و با تكيه بر خداوند، روح اميد و حركت را در خود زنده كند. دعا مخصوص به نارسائي ها و بن بستها است، نه عاملى به جاى عوامل طبيعى. انسان به وسيله دعا شايستگى بيشترى براى درك فيض خداوند پيدا مى كند و يك نوع عبادت و بندگى است و از اين طريق توجه تازه اى به ذات خداوند پيدا مى كند و به اين خاطر اثر تربيتى دارد.