در این که آیات قرآن «رستاخیز طبیعت» را مشابه «رستاخیز قیامت» و شاهدی بر وجود معاد دانسته است برخی اشکال کرده اند كه در ميان مسأله زندگى انسان پس از مرگ، و رستاخیز بهار فرق بسيار است، زيرا مى دانيم در مثال زمين و گياهان مرگ حقيقى در كار نيست، بلكه فرو كشيدن شعله حيات است. درختان هرگز در فصل زمستان نمى ميرند، بلكه به خواب مى روند و خاموش مى شوند، اما جرقه حيات در درون آن وجود دارد و به همين دليل با درختان خشكيده و سرما زده فرق بسيار دارند. همچنين زمينهاى به ظاهر مرده، مرده واقعى نيستند، چه اينكه بذرهاى زنده گياهان در لابه لاى آن گسترده اند و همين كه محيط مساعدى بيابند، شروع به نمو و رشد مى كنند، و گرنه خاك فاقد بذر اگر هزاران سال هم باران بخورد، زنده نخواهد شد و اين با مرگ حقيقى بدن انسان فرق دارد. در پاسخ اين ايراد بايد گفت ...