واژه «ويل» در مقام نفرين و به معني «هلاکت» و يا به معني «انواع عذاب» بکار می رود؛ و تفسیر آن به چاه يا وادى پر عذابى در جهنم، در واقع از قبيل تفسير كلى به مصداق است. با مراجعه به قرآن استفاده می شود که موارد استعمال این واژه در مورد كارهاى بسيار زشت می باشد.
در روایات اهل بیت(ع) و از طرق اهل تسنن آمده: هنگامى که یوسف در قعر چاه قرار گرفت، امیدش از همه جا قطع و تمام توجه او به ذات پاک خدا شد، با خداى خود مناجات مى کرد و به تعلیم جبرئیل راز و نیازهائى داشت، که در روایات به عبارات مختلفى نقل شده است.
قال ابي عبدالله (عليه السلام)
مَنْ نَظَرَ إِلَى الْکَعْبَةِ لَمْ يَزَلْ تُکْتَبُ لَهُ حَسَنَةٌ، وَتُمْحَى عَنْهُ سَيِّئَةٌ، حَتَّى يَنْصَرِفَ بِبَصَرِهِ عَنْهَا.
هرکس به کعبه نگاه کند پيوسته براى او حسنه نوشته و گناهى از او پاک مى شود تا آن که چشم خود را از کعبه بگرداند.
کافى: 4/240/4