الفاظ دعا جايگاهی در سلسله علل جهان ندارد؛ پس دعا کردن بی فايده است!
نظام جهان بر محور قانون علّت و معلول مى گردد و دعاى ما كه الفاظى بيش نيست، چه نقشى مى تواند در دگرگون ساختن آنها داشته باشد؟!
دعا تنها الفاظ و به اصطلاح لقلقه لسان نيست. بلكه يك نوع آمادگى روحى و شايستگى معنوى و خودسازى است كه مى تواند در سلسله علل قرار گيرد و علّت ناقصه اى را كامل كند. زيرا فضل بى پايان خدا به اندازه شايستگی ها و لياقت ها به افراد مى رسد و بنابراين كسب شايستگى و لياقت، مى تواند منشأ فضل و فيض تازه اى گردد.