خدا می تواند همه را هدایت کند امّا هدایت نمی کند!
خداوند در آیه 35 سوره انعام می گوید: «اگر خدا بخواهد، می تواند آنها را برای هدایت جمع کند»، اگر حق این است که همه به خدا ایمان بیاورند، پس چرا خداوند همه انساها را هدایت نمی کند؟!
«ایمان اجباری» بیهوده است؛ زیرا عبودیّت و تکامل فقط با «اختیار» معنا می یابد؛ در فضایی که همه مجبور به انجام یک نوع کار هستند، تمایز اعمال و نیّتها از بین می رود. ضمن اینکه هدایت اجباری با «نظام علت و معلول» و استعدادها و ظرفیت های اشخاص، منافات دارد؛ کسانی می توانند دعوت پیامبر را بپذیرند که گوش شنوا و جان پذیرنده داشته باشند. از طرفی، تعلّق اراده الهی به هدایت هر شخص، «مشروط بر اراده خود اوست» و بستگی به انتخاب هدایت یا گمراهی توسط او دارد.
