معناى لغوى و اصطلاحى «بدعت»

«بدعت» در لغت و اصطلاح به چه معنا است؟

بدعت در لغت پدید آوردن و ساختن چیزى بدون نمونه قبلى است. و در اصطلاح یعنی: چیزى در اعتقادات یا احکام دینى، کم یا زیاد شده و منتشر شود و دلیلى شرعى بر این که به صورت کلى یا جزئى از دین است، وجود نداشته باشد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الصادق عليه السلام :

«من انشد في الحسين عليه السلام بيتا من شعر فبکي و ابکي عشرة فله و لهم الجنة‏»

هر کس در رثاي حسين عليه السلام يک بيت از قصيده‏اي بخواند و بگريد و ده نفر را بگرياند پاداش آنان بهشت است.

بحارالانوار، ج 44، ص 288