دلالت آیه ابتلاء بر لزوم عصمت امام

آیه ابتلاء چگونه بر لزوم عصمت امام دلالت دارد؟

مقصود از امامتى که خدا به ابراهیم و ذریه او عطا کرد غیر از نبوت بود، چون قبل از این بشارت، نبوت را داشت. و این مقام به ظالمین نمی رسد؛ زیرا هدف از نصب امام، تجسّم بخشیدن به شریعت الهى در جامعه است و اگر کسی بخشى از عمر خویش گنهکار باشد، آماج انتقادها قرار مى گیرد و سخنش نافذ نمی باشد. پس عقل حکم مى کند که امام در تمام دوران عمر از هر پلیدى و گناه پاک باشد و حتی اگر قبلا گناه کرده ولی توبه کرده هم طبق آیه شایستگی مقام امامت را ندارد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال علي (عليه السلام):

اَلْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللَّهِ، وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُکْرِمَ وَفْدَهُ وَ يَحْبُوَهُ بِالْمَغْفِرَةِ.

حج گزار و عمره گزار، واردشدگان بر خداوند مى باشند و بر خدا است که وارد شده بر خود را گرامى داشته، او را مشمول مغفرت و آمرزش خويش قرار دهد.

وسائل الشيعه: 4/116