مقصود از امامتى که خدا به ابراهیم و ذریه او عطا کرد غیر از نبوت بود، چون قبل از این بشارت، نبوت را داشت. و این مقام به ظالمین نمی رسد؛ زیرا هدف از نصب امام، تجسّم بخشیدن به شریعت الهى در جامعه است و اگر کسی بخشى از عمر خویش گنهکار باشد، آماج انتقادها قرار مى گیرد و سخنش نافذ نمی باشد. پس عقل حکم مى کند که امام در تمام دوران عمر از هر پلیدى و گناه پاک باشد و حتی اگر قبلا گناه کرده ولی توبه کرده هم طبق آیه شایستگی مقام امامت را ندارد.