در هستی دو پديده «رعد و برق» که با نظم خاصى صورت مى گيرد، دارای آثار و بركات بسیاری است. از این رو قرآن می فرماید: «آيتى كه گاهى توأم با خوف و گاهى همراه با اميد است». در واقع ترسى كه ناشى از صداى مهيب و صاعقه هاى مرگبار است؛ و اميدی به خاطر احتمال نزول باران، چرا كه غالبا رگبارهاى پربركتى بعد از رعد و برق ايجاد مى شود. سپس می فرماید: «رعد تسبيح و حمد او مى گويد». در واقع بازگو كننده علم و قدرت خدا است. چرا كه «تسبيح» به معنى منزّه شمردن از هر عيب و نقص است؛ لذا رعد از اوصاف جمال و جلال خداوند است.