با نگاهی به تاریخ در می یابیم که زهرای مرضیه(ع) در مقابل انحراف جامعه مسلمین از مسیر اصلی خود ساکت نماندند و در مواقع گوناگون اعتراض خود را نسبت به این مسأله ابراز داشتند، به عنوان نمونه دو خطبه ای که از فاطمه(س)، یکی زمانی که خبردار شد که ابوبکر فدک را از او باز داشته است و دیگری هنگام بیماری، زمانی که زنان مهاجر و انصار به عیادت او رفتند؛ از عمر بن شبّه در کتاب سقیفه تألیف ابی بکر احمد بن عبدالعزیز جوهری و همچنین دربلاغات النساء تالیف ابن طیفور نقل شده، نشانگر این اعتراض است.