شیعه عصمت را لطفى از جانب خدا می داندکه فرد را با این که دارای عقل و شهوت است و قادر به انجام خطاست، از آن باز مى‌دارد. سخن امام علی(ع) عین این تعریف است. ایشان ابتدا فرمود: «خود را برتر از آن که اشتباه کنم و از آن ایمن باشم نمى‏ دانم». وبلافاصله براى دفع توهم نفى عصمت، فرمود: «مگر اینکه خدا مرا در برابر خویشتن خویشم کفایت کند که او بیش از خودم قلمرو هستیم را مالک است». این ایراد اهل سنت مثل این است که صدر آیه «قل إنّما أنا بشر مثلکم» را بخوانند و ذیل آیه: «یوحی إلیّ» را کنار بگذارند.