ابوالحسن على بن عبّاس بن جریح مشهور به ابن رومی؛ وى یکى از مفاخر شیعه و یکى از سروران امّت است. وى در مدیحه سرایى و هجوگویى و توصیف و غزل سرایى که از فنون شعر هستند، مهارت دارد. کسانى که به بالا مى نگرند از انتهاى او قاصرند، دیدگان به او خیره شده و مانندى برایش پیدا نمى کنند، چنانکه مزایاى وى به شماره نمى آیند. وى در مودّت و محبّتِ ذوى القربى و آل پیامبر(ص) هدفى دور را نشانه گرفته بود، و مدح هاى او نسبت به آنان و دفاع از آنها از آشکارترین حقیقت هاى واضح دوران زندگى اوست.