خداوند در قرآن در ارتباط با نحوه رفتار با ایتام، از واژه «اصلاح» استفاده مى كند، كه شامل اصلاح جسمانى، اقتصادى و ... مى شود. در واقع اين واژه اشاره به رسيدگى به يتيمان در همه زواياى زندگى آنها دارد. سپس می فرماید: «اگر زندگى خود را با زندگى آنها بياميزيد، مانعى ندارد و خداوند، مفسدان را از مصلحان، باز مى شناسد». در واقع خداوند ايتام را همچون برادران ديني دانسته كه تا پايان عمر با هم در كار و كسب و زندگى شريك اند. البته خداوند در عين سرپرستى، اجازه اختلاط با اموال آنها را با حفظ حساب و كتاب داده است.