پاسخ اجمالی:
پس از شهادت امام جواد(ع)، فرزندش امام هادی(ع) در شش سالگی به امامت رسید. از آنجا که شیعیان به استثنای معدودی، مشکل بلوغ امام درباره امام جواد(ع) را پشت سر گذاشته بودند، در زمینه امامت امام هادی(ع) تردید خاصی برای بزرگان آنها به وجود نیامد. آن عده معدودی نیز که برای مدّت کوتاهی به امامت «موسی مبرقع» معتقد گردیدند، پس از مدّتی از امامت وی به امامت امام هادی(ع) بازگشتند. «سعد بن عبداللّه» بازگشت این افراد به امام هادی(ع) را، از آن روی می داند که خود «موسی مبرقع» از آنان بیزاری جست و از خود راند.
پاسخ تفصیلی:
پس از شهادت امام جواد(علیه السّلام) در سال 220، فرزندش امام هادی(علیه السّلام) که هنوز بیش از شش سال نداشت، به امامت رسید. از آنجا که شیعیان به استثنای معدودی مشکل بلوغ امام درباره امام جواد(علیه السّلام) را پشت سر گذاشته بودند، در زمینه امامت امام هادی(علیه السّلام) تردید خاصی برای بزرگان آنها به وجود نیامد. به نوشته شیخ «مفید» و همچنین «نوبختی»، همه پیروان امام جواد(علیه السّلام) به استثنای افراد معدودی، به امامت امام هادی(علیه السّلام) گردن نهادند. آن عده معدود که از قبول امامت حضرت هادی(علیه السّلام) سرباز زدند، تنها برای مدّت کوتاهی به امامت «موسی بن محمد»(م 296) معروف به «موسی مبرقع» مدفون در «قم»(1) معتقد گردیدند؛ لیکن پس از مدّتی از امامت وی روی برتافتند و امامت امام هادی(علیه السّلام) را پذیرفتند.(2) «سعد بن عبداللّه» بازگشت این افراد به امام هادی(علیه السّلام) را، از آن روی می داند که خود «موسی مبرقع» از آنان بیزاری جست و از خود راند.(3)
از نظر مرحوم «طبرسی» و «ابن شهر آشوب»، همین اجماع شیعیان به امامت امام هادی(علیه السّلام) دلیل محکم و غیر قابل تردیدی است بر صحّت امامت آن حضرت.(4) با این حال، مرحوم «کلینی» و دیگران نصوص مربوط به امامت حضرتش را برشمرده اند و از پاره ای روایات چنین بر می آید که امام جواد(علیه السّلام) هنگامی که از طرف «معتصم» عباسی به «بغداد» فرا خوانده شد -به دلیل آن که این احضار را تهدیدی برای خود تلقی نموده و احساس خطر کرده بود- امام هادی(علیه السّلام) را به جانشینی خود برگزید(5)؛ حتی نصّ مکتوبی درباره امامت ایشان به جای گذاشت تا پس از وی هیچ گونه تردیدی در این خصوص باقی نماند.(6)،(7)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.