آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن در چند جا به مسئله «رجعت» پرداخته است. در يك جا به زنده شدن هفتاد هزار خانوار اشاره كرده که بر اثر طاعون از دنيا رفته بودند و در جاي ديگر به درخواست قوم حضرت موسي‏(ع) مبني بر رؤيت خدا به وسيله چشم اشاره كرده كه اين خواسته، سبب نزول عذاب و مرگ آنان شد ولي بار ديگر به دستور خداوند زنده شدند.

در قرآن به «رجعت» به معناي رجوع مردگان به اين دنيا در موارد زيادي اشاره شده است. اينک به برخي از نمونه‏ هاي آن اشاره مي‏ کنيم:
1. خداوند متعال مي‏ فرمايد: «أَلَمْ‏ تَرَ إِلَي الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ هُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ المَوْتِ فَقالَ لَهُمُ اللهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْياهُمْ ...»(1)؛ (آيا نديدى گروهى از بنى اسرائيل را كه از ترس مرگ، از خانه ‏هاى خود فرار كردند و آنان هزاران نفر بودند [و به بهانه فرار از طاعون، از شركت در ميدان جهاد خوددارى نمودند] و خداوند فرمان مرگ آنها را صادر كرد و به همان بيمارى مردند. سپس آنها را زنده كرد ...). آيه اشاره به زنده شدن هفتاد هزار خانوار دارد که بر اثر طاعون از دنيا رفته بودند.(2)
2. خداوند مي‏ فرمايد: «فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِها کَذلِکَ يُحْيِ اللهُ الْمَوْتَی وَ يُرِيکُمْ آياتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ»(3)؛ (سپس گفتيم: قسمتى از گاو را به مقتول بزنيد [تا زنده شود و قاتل را معرفى كند] خداوند اين گونه مردگان را زنده مي كند و آيات خود را به شما نشان مي ‏دهد؛ شايد بينديشيد). آيه مربوط به کشته بني ‏اسرائيل است که به قدرت خداوند زنده شد.(4)
3. خداوند مي‏ فرمايد: «وَ إِذْ قُلْتُمْ يا مُوسی لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ حَتّي نَرَی اللهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْکُمُ الصّاعِقَةُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ * ثُمَّ بَعَثْناکُمْ مِنْ بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ»(5)؛ (و نيز به ياد آوريد هنگامى را كه گفتيد: اى موسى! ما هرگز به تو ايمان نخواهيم آورد؛ مگر اين كه خدا را آشكارا با چشم خود ببينيم؛ پس صاعقه شما را گرفت؛ درحالى كه تماشا مي كرديد * سپس شما را پس از مرگتان، حيات بخشيديم؛ شايد شكرگذارى كنيد). آيه مربوط به برخي از قوم حضرت موسي‏(عليه السلام) است که تقاضاي رؤيت خدا به وسيله چشم را کردند که اين خواسته، سبب نزول عذاب و مرگ آنان شد؛ ولي خداوند بار ديگر آنها را زنده کرد.(6)
4. و نيز مي‏ فرمايد: «أَوْ کَالَّذِي مَرَّ عَلي قَرْيَةٍ وَ هِيَ خاوِيَةٌ عَلي عُرُوشِها قالَ أَنّی يُحْیِ هذِهِ اللهُ بَعْدَ مَوْتِها فَأَماتَهُ اللهُ مِائَةَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ ...»(7)؛ (يا همانند كسى كه از كنار يك آبادى ويران شده عبور كرد، در حالى كه ديوارهاى آن، به روى سقف هايش فرو ريخته بود، [و اهل آن همگى مرده بودند، او با خود] گفت: چگونه خدا اين‏ها را پس از مرگ، زنده مى‏ كند؟! [در اين هنگام] خدا او را يكصد سال مي راند؛ سپس زنده كرد ...). آيه مربوط به يکي از انبياي الهي است که پس از صد سال دوباره زنده شد.(8)
5. خداوند از حضرت عيسي‏(عليه السلام) حکايت کرده که فرمود: «وَ أُحْیِ المَوْتی بِإِذْنِ اللهِ»(9)؛ (و مردگان را به اذن خدا زنده مي كنم).
طبري مي ‏گويد: «حضرت عيسي‏(عليه السلام) مردگان را با دعايش زنده مي‏ کرد».(10) مطابق روايات نبوي که هر آنچه در امت‏ هاي پيشين اتفاق افتاده در اين امت نيز واقع خواهد شد، مسئله رجوع به دنيا بعد از مرگ در اين امت نيز امري واقع شدني است.(11)