آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«لِسان» به معنى عضو مخصوص سخن گفتن (زبان) است و به معنى نيروى بيان نيز آمده و به عنوان كنايه در اشخاصى كه گوينده جمعيتى هستند نيز اطلاق می شود. به لغات نيز «اَلْسِنه» (جمع لسان) مى ‌گويند همان گونه كه واژه زبان در فارسى نيز در اين معانى به كار مى ‌رود. اين واژه هم به صورت مذكر و هم مؤنث استعمال مى ‌شود ولى در قرآن مجيد به صورت مذكر آمده است.

«لِسان» به معنى عضو مخصوص سخن گفتن (زبان) است و به معنى نيروى بيان نيز آمده و به عنوان كنايه در اشخاصى كه گوينده جمعيتى هستند نيز اطلاق می شود. همچنین به لغات نيز «اَلْسِنه» (جمع لسان) مى گويند همان گونه كه واژه زبان در فارسى نيز در اين معانى به كار مى رود. اين واژه هم به صورت مذكر و هم مؤنث استعمال مى شود ولى در قرآن مجيد به صورت مذكر آمده است.(1)