آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مقصود از «امكان علمى» آن است كه ببینیم برخى از امور كه نمى توان با وسايل امروزي عملى ساخت، از نظر قوانين علمى، مانعی برای وقوع و تحقق آن وجود ندارد. دانشمندان مهمي چون «وايزمن» دانشمند معروف آلمانى، «فلوكر» فيزيكدان معروف، دكتر «كيلور دهاوز» آمريكايى، پروفسور «اتينگر» و «ديمند وبرل» از اساتيد دانشگاه جونس هبكنس و ... طولانی شدن عمر انسان را حتی برای چند صد سال نيز ممکن دانسته اند.

مقصود از «امكان علمى» آن است كه ببینیم برخى از امور كه نمى توان آن را با وسايل امروز عملى ساخت، به لحاظ قوانين علمى، هيچ گونه قاعده و قانونى كه مانع وقوع و تحقق آن باشد، وجود ندارد و در مورد طول عمر انسان نيز چنين است.

«برنارد شو» مى گويد: «از اصول علمى ثابت نزد تمام علماى بيولوژى آن است كه عمر انسان ممكن نيست كه براى او حد ثابتى باشد، طول عمر مسئله اى است كه حد نمى پذيرد».(1)
«وايزمن» دانشمند معروف آلمانى مى گويد: «هيچ تلازمى بين مرگ و قوانين طبيعى نيست؛ زيرا ما در عالم طبيعت، عمرى مى بينيم كه بين يك لحظه تا خلود على الدوام پايين و بالا مى رود ...».(2)

«فلوكر» فيزيكدان معروف مى گويد: «حد طبيعى عمر انسان 600 سال است» و «روجر پيكن» دانشمند انگليسى آنرا به 1000 سال رسانده است.(3) دكتر «كيلور دهاوز» آمريكايى مى گويد: «علم طب مى تواند قيدها و حدودى را كه مانع از طول عمر انسان است با كمك دانش تغذيه از بين ببرد. ما امروز اميدواريم كه بر خلاف عمر پدران و اجدادمان به چنين طول عمرى دست يابيم».(4)

پروفسور «اتينگر» مى گويد: «نسل جديد همان گونه كه به سفرهاى فضايى ايمان آورد، در آينده اى نه چندان دور ايمان خواهد آورد كه خلود انسان در حيات دنيوى امر بعيدى نيست؛ زيرا با پيشرفت تكنولوژى كه امروز مشاهده مى كنيم مى توان عمر انسان را در قرن آينده به هزاران سال رساند».(5) «ديمند وبرل» از اساتيد دانشگاه جونس هبكنس مى گويد: «تمام اجزاى اصلى انسان بدون استثنا با امتحان به اثبات رسيده كه قابل خلود است و يا حداقل قابل عمرى طولانى تر از اين مقدار است ...».(6)،(7)