آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

با اینکه غيبت امام(ع) به جهاتى از ناحيه ما و عملكرد ما می باشد؛ ولی در عصر غيبت هرگز اجرای حدود و دعوت به جهاد تعطيل نمى گردد، بلکه به فقها واگذار شده و امام(ع) نسبت به احكام كلى جنبه نظارتى داشته و حافظ مجموعه شريعت است. آری وجود امام(ع) واسطه فيض الهى و علت غايى خلقت است و کسانی که ظرفیت داشته باشند را به صورت باطنى هدایت می کند.

گاهى سؤال مى شود: اگر قرار است كه امام در پشت پرده غيبت باشد و بر كسى ظاهر نگردد و نيز متولى اقامه حدود و تنفيذ احكام نگردد و مردم را به «حق» و «جهاد با دشمن» دعوت نكند چه فايده اى در وجود اوست؟
در پاسخ بايد گفت:
اولاً: غيبت امام(عليه السلام) به جهتى از ناحيه ما مى باشد و لذا در ظهور او عملكرد ما نیز دخيل است.
ثانیاً: در عصر غيبت هرگز حدود الهى و تنفيذ احكام و دعوت به حق و جهاد با دشمنان تعطيل نمى گردد؛ بلكه بنابر توكيل عام از جانب امام زمان(عجل الله تعالی فرجه)، اين امور به فقها واگذار شده است. ضمن اینکه اگر چه امام غايب است؛ ولى نسبت به احكام كلى جنبه نظارتى داشته و حافظ مجموعه شريعت است. و لذا در صورتى كه اجماعى بر خلاف حق تشكيل شود دخالت كرده و القاى خلاف مى نمايد.
ثالثاً: وجود امام(عليه السلام) آن گونه كه در جاى خود گفته شده واسطه فيض الهى و علت غايى خلقت است و بدون او زمين مضطرب خواهد شد و لذا او واسطه تكوين نيز مى باشد. همچنین امام(عليه السلام) اگر چه از انظار عموم مردم غايب است؛ ولى نسبت به نفوسی که قابلیت دارند، هدايت باطنى دارد، او هر نفسى را كه قابل هدايت ببيند از راه باطن، او را به حق و حقيقت رهنمون خواهد ساخت.(1)