آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ترسيم خطوط كلى براى روز موعود به شروع خلقت باز مى گردد؛ زيرا اين روز هدف و غرض اساسى براى خلقت است. آری برپايى حكومت عدل جهانى دو شرط دارد که يكى شناخت كامل عدل و ديگرى آمادگى براى فداكارى در راه پياده كردن عدالت در سطح جهان است و از ابتدای خلقت، انبياء(ع) متكفل اين دو امر مهم شده و در صدد تربيت بشر براى رسيدن به آن دو بوده اند.

ترسيم خطوط كلى براى روز موعود به شروع خلقت باز مى گردد؛ زيرا اين روز هدف و غرض اساسى براى خلقت است. براى توضيح اين مطلب به نكاتى چند اشاره مى كنيم:
1. براى برپايى حكومت عدل جهانى دو شرط اساسى وجود دارد: يكى شناخت كامل عدل به معناى وسيعش و ديگرى آمادگى براى فداكارى در راه پياده كردن عدالت در سطح جهان بعد از علم و شناخت عدل. بشر اين دو شرط اساسى را از ابتداى خلقت نداشته است؛ بلكه انبيا متكفل اين دو امر مهم شده و در صدد تربيت بشر براى رسيدن به آن دو بوده اند. گر چه انبيا در شرط اول به موفقيت رسيده و عدل را به معناى وسيع و همه جانبه اش براى مردم تبيين نموده اند ولى در طول تاريخ خود نتوانستند شرط دوم را به طور كامل محقق سازند، و اين نه به جهت قصور در انجام وظيفه آنان بوده؛ بلكه به خاطر قصور يا تقصير از جانب مردم بوده است.
2. انبيا در طول تاريخ بعثت خود مردم را به هدف و غرض اساسى از خلقت بشر كه همان رسيدن به حكومت عدل توحيدى است گوشزد مى كرده اند. خداوند متعال مى فرمايد: «وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ* أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ»(1)؛ (در زبور بعد از ذكر [تورات] نوشتيم * بندگان شايسته ام وارث [حكومت] زمين خواهند شد). و نيز مى فرمايد: «وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ»(2)؛ (ما مى خواهيم بر مستضعفان زمين منت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان روى زمين قرار دهيم). و نيز مى فرمايد: «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ‏»(3)؛ (او كسى است كه رسول خود را با هدايت و دين حق فرستاد تا او را بر همه اديان غالب سازد هر چند مشركان كراهت داشته باشند).
3. براى هيچ يك از انبيا شرايط اساسى و عمومى براى هدايت كل بشر و تشكيل حكومت عدل توحيدى در سطح جهان فراهم نشد؛ زيرا دو شرط اساسى براى تشكيل چنين حكومتى فراهم نگشت:
الف) انبيا گرچه مفهوم عدل كامل و به معناى وسيع آن را براى مردم تفهيم نموده اند؛ ولى بشر به آن درجه از فهم و شعور نرسيده است تا به حقيقت آن در سطح گسترده اش پى برده باشد. لذا هدف انبياى سابق بر حضرت موسى(عليه السلام)، تعمیق و تثبيت عقیده مردم بوده و تكاليف شرعى فرعى زيادى نداشته اند، تا اينكه از زمان حضرت موسى(عليه السلام) تا عصر بعثت رسول اكرم(صلى الله عليه و آله) خصوصا در شريعت اسلام شرايع به صورت تفصيلی تبيين شده است.
ب) تاكنون هيچ امتى به حدى نرسيده است كه بتواند در راه پياده شدن حكومت عدل توحيدى جهانى فداكارى تام و تمام داشته باشد. حضرت نوح(عليه السلام) 950 سال قوم خود را به حق و حقيقت دعوت كرد؛ ولى به جز اندكى به او ايمان نياوردند. قوم حضرت ابراهيم(عليه السلام) به جاى پذيرش دعوتش او را در آتش انداختند. قوم حضرت موسى(عليه السلام) درخواست او را براى مقابله با حاكمان ظالم فلسطين رد كرده و گفتند: «فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ»(4)؛ (تو و خدايت برويد و با آنان بجنگيد ما اينجا نشسته ايم).
حواريون حضرت عيسى(عليه السلام) در قدرت خداوند شك نمودند و به عيسى خطاب كرده گفتند: «يا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَنْ يُنَزِّلَ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ»(5)؛ (اى عيسى بن مريم! آيا پروردگارت قدرت دارد كه براى ما سفره اى غذا از آسمان نازل كند؟). بنابر این گرچه خطوطى كلى و اساسى روز موعود از ابتداى خلقت ترسيم شده است؛ ولى هنوز شرايط تحقق و پياده شدن آن فراهم نگشته است.(6)