آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

صحبت ضروری و معمولى مرد و زن نامحرم اگر مفسده ای نداشته باشد و حجاب اسلامى رعايت گردد، اشكالى ندارد؛ اما ارتباط پسر و دختر جوان و مجرد جهت دوستى با توجّه به اينكه غالبا منشأ مفاسدى مى شود جايز نيست، مگر در جایی که قصد ازدواج دارند که مى توانند به مقدار ضرورت و زیر نظر والدین يكديگر را ببينند و صحبت كنند. دو جنس مخالف مثل آتش و پنبه هستند و از آنجا که ارتباط آنها غالبا قابل کنترل نیست، مفسده دارد. ضمن اینکه در ارتباط نامشروع چه بسا طرفین بخاطر جلب رضایت جنس مخالف از اعتقادات خود دست برمی دارند.

از نظر اسلام صحبتهاى [ضروری و] معمولى مرد و زن نامحرم اگر مفسده خاصّى بر آن مترتّب نشود و حجاب اسلامى رعايت گردد، اشكالى ندارد؛ اما ارتباط پسران و دختران جوان و مجرد و مكالمه تلفنى آنها و مراوده طرفين جهت دوستى، یا ارتباط نوشتارى و نامه نگارى دختر و پسر بالغ نامحرم از طريق كامپيوتر و شبكه اينترنت با توجّه به اين كه اين گونه ارتباطها غالباً منشأ مفاسدى مى شود، جايز نيست. فقط در مورد مرد و زنى كه مى خواهند با يكديگر ازدواج كنند، مى توانند به مقدار لازم در جلسه اى بنشينند و يكديگر را ببينند و با يكديگر صحبت كنند. و اگر در يك جلسه مقصود حاصل نشد، مى توانند در چند جلسه با هم بنشينند و صحبت كنند، و سپس تصميم بگيرند.(1)

دو جنس مخالف و نامحرم مثل آتش و پنبه هستند:
دو جنس مخالف و نامحرم مثل آتش و پنبه هستند و همانطور که بعضی از دوستی های دختران و پسران در حدّ صحبتهای متعارف و مراوده های اجتماعی ممکن است منجر به مفسده نشود، بسیاری از این دوستی ها هم منجر به مفسده می شود و اگر مراقب سطح روابط خود نباشند و به ضروریات اکتفا نکنند حتما اتفاقی خواهد افتاد. لذا گرچه صرف صحبت کردن آنها حرام نیست اما دعوت به سوى اين رابطه ظاهراً مشروع، مفاسد زيادى در بر دارد. در بسياري از این ارتباط ها، دختر و پسر هر چند به بهانه هاي گوناگون با هم آشنا می شوند امّا کم کم بر اساس تسلّط طبيعي غرايز نگاه و سخن و رفتارشان رنگ و بويي ديگر گرفته و چه بسا بعد از مدتي به يكباره متوجه مي شوند عواطف و احساسات و عفت و طهارت آنان بازيچة هوس قرار گرفته است.

اگر سری به مجلات و روزنامه هایی که در این رابطه تجربه های دیگران را منعکس می کنند زده شود آمارهای زیادی از سرانجام تلخ این ارتباط ها مشاهده می شود. از این رو جامعه اسلامی به تبع قانون اسلام تأکید دارد كه هرگونه ارتباط تحت ضابطه و در كادر رسمي آن یعنی ازدواج باشد. در سايه ازدواج از هرج و مرج جنسي و بي بند و باري -كه امروزه جوامع غربي شاهد آن است- جلوگيري می شود و به نياز طبيعي نيز پاسخ داده می شود.(2)

اما ارتباط بدون ضابطه و بدون اینکه قصد جدی برای ازدواج دائم باشد، صحیح نیست. زیرا تجربه نشان داده كه غريزه سركش جنسى هرگز آنها را در يك مرحله محدود نمى کند؛ بلكه غالباً به مراحل ديگر مى كشاند كه سبب مشكلات عظيم براى جامعه مى گردد و ممكن است يك فرد بی آنکه قصد جدی برای ازدواج دائم داشته باشد با چند نفر نيز رابطه برقرار كند كه مفاسد آن بر كسى مخفى نيست.(3)

ارتباط نا مشروع انسان را از اعتقاداتش نیز دور می کند:
از آنجا که وقتى انسان دوستى‏ پيدا كرد، دلش مى خواهد هر چه او مى گويد، انجام دهد؛ لذا در دوستی و عشقهاى مجازى بين دو جنس مخالف وقتی پسرى عاشق دخترى نااهل يا برعكس دختر عاشق پسرى نااهل شود، چه بسا اين عشق و محبت كاذب انسان را كور و كر مى كند و حتى پا روى اعتقادات و اصول مسلم و پذيرفته شده عقلى و نقلى مى گذارد، و دست به گناه آلوده مى كند و محدوديت هاى مرزهاى الهى را مى شكند. چه بسا پسر جوان به خاطر محبوبش بى نماز و بى اعتقاد مى شود و فكر مى كند اگر در برابر اين دوست معشوقش نماز خواند و ظواهر دين را رعايت كند، امّل و غير مترقى است و چه بسا دختر بواسطه اين كه پسرى را دوست مى دارد و او نااهل است و خانواده اش بى حجاب است، دست از حجاب خود مى كشد و حريم عفّت را مى شكند!(4)

در نتیجه با توجه به این آسیب های احتمالی که بر ارتباط زنان و مردان نامحرم مترتب است، ضرر این رابطه ها حتما بیشتر از فواید آنهاست. یعنی اگرچه ممکن است بعضی از این دوستی ها منجر به ازدواج شود، اما از آنجا که به تجربه ثابت شده این ارتباطات سبب بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی و اخلاقی است، دین مبین اسلام با پیش بینی آن ناهنجاری ها، از اساس مردم را از شکل گیری شان بر حذر داشته است و زنان و مردان را موظف به رعایت برخی حریم ها در ارتباط با نامحرم کرده است. این حریم ‏ها به ظاهر ممکن است در مواردی خصوصا برای زنان محدودیت جلوه کند، ولی برای حفظ کرامت و شخصیت متعالی زن و ایجاد بستری مناسب، برای تحقق اصلی ترین نقش زنان، یعنی نقش تربیتی آنان در پرورش نسل آینده، اهمیت دارد.