آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ميلياردها سال قبل زمين از خورشيد جدا شد و به تدريج سرد شد و سرانجام درياها تشكيل شد، ولى اثرى از حيات نبود. به قدرت خداوند اولين جوانه هاى حيات در درياها و صحراها نمايان گشت و جانداران گوناگون ظاهر شدند و سرانجام خداوند انسان را آفريد. شكى نيست در اين كه انسان در آغاز از خاك آفريده شده و باز هم به خاك بر مى گردد، چه مانعى دارد كه باز هم از خاك، آفرينش مجددى بيابد؟! منتهی اُنس به زندگى عادى، كوته نگرى و تعصب به او مجال نمى دهد كه اين حقايق روشن را ببيند.

دانشمندان مى گويند حدود پنج ميليارد سال قبل كه زمين از خورشيد جدا شد يكپارچه آتش سوزان بود، ميلياردها سال گذشت تا زمين تدريجاً رو به سردى گذاشت و ابرهاى فشرده اى كه اين كره خاكى را سخت از هر سو محاصره كرده بودند تبديل به باران شدند، باران هايى سيلابى كه بر زمين هاى داغ فرو مى ريخت و مى جوشيد و دگربار تبديل به ابر مى شد و تدريجاً اين كره خاكى را سردتر و سردتر مى ساخت. سرانجام آب ها در نقاط پَست زمين باقى ماندند و درياها تشكيل شد، ولى در هيچ جا اثرى از حيات نبود.
نه گياهى مى روييد؛ نه پرنده اى بال و پر مى زد و آواز مى خواند؛ نه در اقيانوس هاى عظيم موجود زنده اى در حركت بود؛ چرا كه هنوز محيط زمين بسيار داغ و گرم بود و مجالى براى زندگى وجود نداشت. پس باز هم زمين سردتر شد و به قدرت خداوند اولين جوانه هاى حيات در درياها و صحراها نمايان گشت و جانداران گوناگون ظاهر شدند و سرانجام خداوند انسان را آفريد. بنابراين شكى نيست كه انسان در آغاز از خاك آفريده شده و باز هم به خاك برمى گردد، چه مانعى دارد كه باز هم از خاك، آفرينش مجددى بيابد؟! منتهی اُنس به زندگى عادى و كوته نگرى و گاه فرو افتادن پرده هاى لجاجت و تعصب بر فكر و انديشه انسان، به او مجال نمى دهد كه اين حقايق روشن را ببيند و باور كند يا به آن اعتراف نمايد.(1)